Zolang ik mij kan herinneren, ben ik met mijn ouders naar het skûtsjesilen geweest. In mijn beleving waren skûtsjes reusachtige schepen met stoere mannen, die met gevaar voor eigen leven een wedstrijd proberen te winnen.
De geur van schraal bier, sigarettenrook, zonnebrand en boerenweilanden brengen mij snel terug naar die tijd. Ooit sprak een oude baas mij aan. Ik had net mijn teleurstelling uitgesproken omdat de schepen elkaar niet hadden geraakt. Hij zei,‘Nee jongen, het moet mooi gaan.’. Pas later ontdekte ik de echte schoonheid van het skûtsje. Het feit dat dit vroeger allemaal vrachtschepen zijn geweest waarmee turf en mest door Nederland werd vervoerd, maakt het beeld van dit folklore nog mooier. Hoewel folklore? Een modern skûtsje mag er dan nostalgisch uitzien. Er mee zeilen is sport van de hoogste plank. Meten is weten en oefenen totdat alles perfect loopt, hoort hier ook bij.
Overigens betekent dit skûtsje voor mij nog veel meer. Het straalt uit hoe een goed bedrijf zou moeten werken. Iedereen een taak en iedereen gefocust. Iedereen is betrokken en heeft plezier. Ik denk dat dit terug te zien is aan de bemanning aan boord van de J Gerben H. Dit is overigens een fantasie naam. Dit schilderij is geschilderd voor een speciaal echtpaar. Ik wilde persé een H van Heerenveen in het zeil maar dit is niet de Gerben van Maanen zoals het skûtsje van Heerenveen heet. Enfin geniet van het beeld en de schoonheid van mijn Skûtsje J Gerben H.